УВОДЗІНЫ

У сучасным свеце вялікая частка дзяржаў мае шматнацыянальныя склады, а зяднаць паміж сабой народы, якія маюць розную гісторыю, рэлігію і адрозніваюцца па менталітэту і светапогляду - вельмі няпростая задача для ўрада любой дзяржавы.

У нейкіх краінах свету міжэтнічныя канфлікты носяць латэнтны характар, а дзесьці адкрыты.

Мэта - разгледзець становішча этнічных меншасцяў у Аўстрыі ў новы і найноўшы час.

Задачы:

1) Прааналізаваць змест тэрміна "нацыянальная палітыка".

2) Вывучыць дынаміку развіцця этнічнай сітуацыі ў Аўстрыі.

3) Ахарактарызаваць прававое становішча этнічных меншасцяў Аўстрыйскай Рэспублікі.

У дадзенай працы разглядаецца нацыянальная палітыка як зява, уласцівае, на сённяшні дзень, кожнаму дзяржаве, а таксама становішча этнічных меншасцяў Аўстрыйскай Рэспублікі.

Для вывучэння гэтай праблемы мною былі выкарыстаныя калектыўныя манаграфіі: "Народы Замежнай Еўропы" і "Нарысы агульнай этнаграфіі, Замежная Еўропа".

Дадзеныя манаграфіі дазваляюць зірнуць на этнічную гісторыю Аўстрыі, а дакладней падрабязна разгледзець гісторыю ўзаемаадносін народаў Аўстрыі з самых ранніх часоў. На аснове гэтых дадзеных можна зрабіць пэўныя высновы, якія тычацца гісторыі ўзаемаадносін розных этнасаў, здаўна насялялі аўстрыйскія зямлі, і прышлых народаў. Стаўленне аўстрыйскіх грамадзян да нацыянальнай палітыцы, якая праводзіцца рознымі урадамі Аўстрыі.

Для вывучэння названай праблемы неабходна скарыстацца тэрмінам "нацыянальная палітыка", разабрацца, у чым яна заключаецца. Для гэтага былі выкарыстаныя наступныя кнігі: "Агульная і прыкладная паліталогія", а таксама "Палітычная жыццё грамадства: пытанні тэорыі", "асіметрычнага канструкцыя этнічнага федэралізму", "Дэмакратыя і таталітарызм" і "Сацыялогія палітыкі".

Дадзеная праца дазваляе зразумець, якія праблемы могуць узнікнуць з прычыны няправільнага правядзення нацыянальнай палітыкі, паколькі сфера нацыянальнай палітыкі вельмі далікатная. Менавіта з пазіцыі нацыянальных ідэалогій можа ажыццяўляцца вельмі неабходная палітыка абароны культурнай самабытнасці і палітычных правоў, абарона ўласнай тэрыторыі і нацыянальнай незалежнасці (гэта выразна прасочваецца ў "Напалеонаўскіх войнах", калі барацьба супраць французаў ўзмацніла пачуццё патрыятызму сярод аўстрыйскага народа). З гэтых жа пазіцый могуць стымулявацца настрою нацыянальнага гегеманізму, перавага адной над іншымі (частыя паўстання венграў і чэхаў, з-за няроўнасці ў правах з аўстрыйцамі, у другой палове XIXв).

У якасці крыніцы мною быў выкарыстаны Федэральны Закон Аўстрыйскай Рэспублікі "Аб прававым становішчы нацыянальных меншасцяў" ад 7 ліпені 1976 г. Дадзены дакумент дазваляе разабрацца ў становішчы нацыянальных меншасцяў па некалькіх раздзелах: "Агульныя палажэнні" - аб правах нацыянальных меншасцяў; "Саветы нацыянальных меншасцяў" - аб статусе і паўнамоцтвах прадстаўніцкіх органаў нацыянальных меншасцяў; "Дапамога нацыянальных меншасцяў" - пра абавязкі федэральнага ўрада ў сферы аказання дапамогі нацыянальных меншасцяў, у чым яна можа заключацца i парадак яе аказання; "Тапаграфічныя абазначэння" - аб парадку тапаграфічнага абазначэння на мове нацыянальных меншасцяў у раёнах іх пражывання; "Афіцыйны мова" - раздзел пра сферу выкарыстання мовы нацыянальных меншасцяў.